Blog o dobrze spędzonym czasie. Książka, film, piwo i publicystyka.
Arthur Machen to dla polskich miłośników grozy pisanej nazwisko niekoniecznie obce, choć dotychczas traktowane trochę po macoszemu. Polskiego przekładu doczekało się co prawda Troje szalbierzy i zbiór Inne światy, natomiast trudno mówić tu o wybitnie dużym zainteresowaniu autorem, który był przecież swego czasu ceniony choćby przez samego H.P. Lovecrafta. Po Czytaj więcej
Wznowienie, na które bardzo czekałem. Powrót Wojciecha Guni uznaje się bowiem za pierwszy powojenny zbiór opowiadań weird fiction. Minęło zaledwie kilka lat od tamtej chwili, ale przyznaję – nie siedziałem jeszcze wówczas w weirdzie, nie licząc może Lovecrafta, i po prostu nie załapałem się na pierwsze wydanie.
Raz na jakiś czas, nieczęsto, dzięki ciężkiej pracy wydawcy i jego wiary w dobry gust czytelników, udaje się odkryć coś wyjątkowego. Czasami jest to debiutant, który idzie pod prąd ze swoimi świeżymi pomysłami. Innym razem wręcz przeciwnie – doświadczony, inspirujący swoją pracą od wielu lat autor, który nie znalazł sobie Czytaj więcej
Z literaturą jak z alkoholem – najlepiej smakuje ta nasza. Już nawet nie tyle polska, co regionalna, a wręcz miejscowa. I takie coś trafiło akurat w moje ręce. Miasto niesamowitości to debiut prozatorski Huberta Smolarka – absolwenta toruńskiego UMK. Jest to zbiór opowiadań zahaczających klimatem o weird fiction, grozę i Czytaj więcej
Helena P. Bławatska i zbiór niezwykłych opowiadań z gatunku weird fiction, horroru i fantastyki. Recenzja książki „Opowieści okultne” od Wydawnictwa IX.
Jedną z większych przyjemności dla mnie, czytelnika i miłośnika grozy, jest możliwość odkrywania. Nowych autorów, starych autorów, nieznanych dotychczas prac tych najbardziej uznanych. Albo tych Wielkich, o których świat po prostu zapomniał. Spotykamy się tu dzisiaj, by poznać właśnie takiego rodzynka ze świata literatury grozy. Dzięki Wydawnictwu IX możemy od Czytaj więcej
Książka, o której napisali już wszyscy, więc wiecie, że warto. Zamiast klasycznej recenzji (a jednak trochę w jej ramach) postaram się spojrzeć na Ćmę Jakuba Bielawskiego w troszkę szerszym kontekście. O czym jest ta książka? Dla kogo jest ta książka i czy można ją jakkolwiek zaszufladkować?