Blog o dobrze spędzonym czasie. Książka, film, piwo i publicystyka.
Wznowienie, na które bardzo czekałem. Powrót Wojciecha Guni uznaje się bowiem za pierwszy powojenny zbiór opowiadań weird fiction. Minęło zaledwie kilka lat od tamtej chwili, ale przyznaję – nie siedziałem jeszcze wówczas w weirdzie, nie licząc może Lovecrafta, i po prostu nie załapałem się na pierwsze wydanie.
Swego czasu Mój Kajecik mocno stał debiutami polskich autorów. Trochę od tego trendu odszedłem, ale absolutnie z niego nie zrezygnowałem – to miało i wciąż ma być miejsce wspierające tych młodych zdolnych. Tym przyjemniej jest mi wrócić do tematu po lekturze powieści Trzecia część człowieka, która absolutnie mnie oczarowała.
Mówi się, że najstraszniejsze jest to, czego nie widać. Taką zasadą najwyraźniej kierował się Jozef Karika pisząc wydaną u nas niedawno Ciemność. Mistrz słowackiego horroru miał pomysł na powieść równie ambitny, co karkołomny, wymagający nie lada umiejętności, by zadziałał na wyobraźnię czytelnika.
Tak zwane młodzieżówki nie są raczej gatunkiem, po który sięgam świadomie. Piszę to bez żalu, po prostu nie jestem klientem docelowym. Świadomie nie zakupiłem też ostatniej powieści Marka Zychli, którego kojarzyłem jako autora grozy. Scheda gigantów wywołała mały szum, który dostrzegłem, okładka wpadła mi w oko, to i nie grzebałem Czytaj więcej
Nie ocenia się książek po objętości, choć uważam, że duży kaliber coś nam próbuje obiecać. Zależnie od gatunku, są to różne rzeczy. Ziemia przeklęta Juana Francisco Ferrándiza to powieść historyczna licząca blisko 800 stron. Już w opisie tej pozycji można zauważyć takie słowa jak epicka, owiana aurą legendy czy wielowątkowa.
Dziś o książce, która mnie zaskoczyła. Tak całościowo, bo do momentu rozpoczęcia lektury byłem przekonany, że nabyłem… literaturę grozy, którą Anathema w ostatecznym rozrachunku oczywiście nie jest. Mimo wszystko znajduję w niej elementy, które powinny zainteresować miłośnika horroru. Co więcej, jest to książka na na tyle wysokim poziomie, że po Czytaj więcej
Kryminały wśród miłośników literatury cieszą się szczególną popularnością. W naturalny sposób ta popularność motywuje licznych autorów do próbowania sił właśnie w tym mocno już wyeksploatowanym gatunku. Z tym większym zainteresowaniem śledzę sobie tę mniejszość, która próbuje czegoś innego; raczej wyznaczać trendy niż podążać przetartymi ścieżkami.
Człowiek, który postrzegał świat tak wyraźnie, że nie mógł tego znieść i musiał umrzeć. Tak postać Franza Kafki została opisana przez jedną z partnerek. Słowa te znalazłem w komiksie Kafka z Wydawnictwa Słowo/Obraz Terytoria, który możemy w polskim przekładzie nabyć od ubiegłego roku. Teraz, już po skończonej lekturze, mam wrażenie, Czytaj więcej
Lata od 2010 wzwyż to w popkulturze czas regularnych odniesień do przeszłości. Zwłaszcza mam tu na myśli neonową stylistykę filmową przywołującą na myśl cudowne lata 80., ale tuż obok mamy przecież powracającą modę na filmowe slashery. Ten pozorny brak własnej tożsamości tzw. naszych czasów jest oczywiście nieco niepokojący. Nie będę Czytaj więcej
Z literaturą jak z alkoholem – najlepiej smakuje ta nasza. Już nawet nie tyle polska, co regionalna, a wręcz miejscowa. I takie coś trafiło akurat w moje ręce. Miasto niesamowitości to debiut prozatorski Huberta Smolarka – absolwenta toruńskiego UMK. Jest to zbiór opowiadań zahaczających klimatem o weird fiction, grozę i Czytaj więcej